Όταν η δημοκρατία εκδικείται
Την Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου στη Νομική σχολή Αθήνας, είχε προγραμματιστεί εκδήλωση με αφορμή τη συμπλήρωση 15 χρόνων από την φυλάκιση του Δημήτρη Κουφοντίνα. Εκδήλωση στην οποία θα παρέμβαινε πληθώρα ατόμων, συλλογικοτήτων ,καλλιτεχνών και δημοσιογράφων με σκοπό να επανέλθει στο δημόσιο διάλογο το ζήτημα της χορήγησης άδειας του.
Σε μια πρωτοφανή κίνηση φόβου η Κοσμητεία της Νομικής ζήτησε αρχικά από την διεύθυνση φυλακών Κορυδαλλού, να μην επιτραπεί στον Δ. Κουφοντίνα να παρέμβει τηλεφωνικά. Σαν μην έφτανε αυτό, την ημέρα της εκδήλωσης, με την πρόφαση εργασιών η Κοσμητεία ανακοίνωσε πως η σχολή θα παρέμενε κλειστή. Στη συνέχεια, όταν οι διοργανωτές/τριες μαζί με αλληλέγγυους προσπάθησαν να σπάσουν την απαγόρευση, η Νομική περικυκλώθηκε από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, καθιστώντας στην ουσία την Νομική στρατιωτικοποιημένη ζώνη, με αποτέλεσμα να μην γίνει η εκδήλωση.
Η συγκεκριμένη απόφαση και η υλοποίηση της, κατ ‘επέκτασιν, εγείρει μερικά ερωτήματα, ρητορικά κατά βάση αφού τις απαντήσεις τις γνωρίζουμε ήδη εδώ και καιρό.
Αρχικά μέχρι ποιο σημείο φτάνει η τιμωρία ενός κρατούμενου, ο οποίος μάλιστα έχει αποδεχθεί όλες τις κατηγορίες του? Δεν αρκεί μόνο η καταδίκη του ή ακόμα και η στέρηση των αδειών του, άδειες τις οποίες δικαιούται νόμιμα, για να «σωφρονιστεί»? Τι παραπάνω δηλαδή εξυπηρετεί η φίμωση του Δ. Κουφοντίνα, τι παραπάνω εξυπηρετεί η επιμονή των ανθρωποφυλάκων του να υπογράψει «δήλωση μετάνοιας» και ειλικρινούς μεταμέλειας? Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι η ίδια. Τίποτα παραπάνω, τουλάχιστον από νομική σκοπιά. Απλώς επαναφέρει (αν ποτέ δηλαδή απουσίαζε) το μοτίβο του μεσαιωνικού σωφρονισμού. Πως δηλαδή το ζητούμενο δεν είναι πλέον μόνο η απομάκρυνση του «θύτη» μέσα σε λευκά κελιά και πίσω από διατάξεις «ειδικής διαχείρισης» αλλά και η φυσική και ηθική εξόντωση του, μόνο και μόνο επειδή δεν συμβιβάζεται με την «λύση», την δήλωση μετάνοιας που αναφέρεται πιο πάνω, που προτείνεται από τους χαρτογιακάδες του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Αυτά φυσικά δεν είναι νέα μαντάτα. Απλώς επιβεβαιωνόμαστε βλέποντας πως η δικαιοσύνη που ευαγγελίζονται οι δεξιοί και αριστεροί εραστές της εξουσίας κάθε άλλο παρά τυφλή είναι. Διότι δεν είναι τυφλή, έχει απλώς επιλεκτική όραση. Πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι αλλιώς από τη στιγμή που η Κοσμητεία της Νομικής, της φωλιάς των εκκολαπτόμενων δικηγόρων κάνει ότι περνάει από το χέρι της προκειμένου να στερούνται τα δικαιώματα τους οι κρατούμενοι, αυτοί που υποτίθεται πως η νομική «επιστήμη» υπερασπίζεται με κάθε μέσο. Για να τελειώνουμε με τα παραμύθια, για εμάς η δικαιοσύνη είτε θα είναι για όλους είτε δεν θα είναι για κανέναν. Γιατί όταν μιλάμε για τα δικαιώματα των κρατουμένων (πολιτικών και μη) μιλάμε για ένα ζήτημα ελευθερίας και αξιοπρέπειας.
Άμεση χορήγηση των αδειών στον Δ. Κουφοντίνα
Αντιεξουσιαστική Κίνηση
